Kolejler DEI Değerlerini Fiziksel Alanlara Nasıl Dahil Edebilir?

Çeşitlilik, eşitlik ve kapsayıcılık çabaları tipik olarak öğretim Üyesi Ve öğrenci topluluğu. Ancak Ayers Saint Gross mimarlık firmasının müdürü Shannon Dowling’e göre, öğrencilere sunulan fiziksel alanların kendilerini ne kadar hoş karşıladıkları üzerinde büyük bir etkisi var.

Dowling, Society for College and University Planning’de 2020-2021 üyesiydi ve kolejler için bir oyun kitabı çeşitli ve kapsayıcı kampüs ortamlarının nasıl oluşturulacağı üzerine.

DEI ile öğrenme alanları arasındaki bağlantı, küçük değişikliklerin nasıl önemli ilerlemelere yol açabileceği ve Engelli Amerikalılar Yasasına uygunluğun neden erişilebilir tasarımın sadece başlangıcı olduğu hakkında Higher Ed Dive ile konuştu.

Bu röportaj netlik ve uzunluk için düzenlenmiştir.

YÜKSEK EĞİTİM DALIŞI: Sizi fiziksel alanlar ile çeşitlilik, eşitlik ve kapsayıcılık arasındaki ilişkiyi ilk kez ne tanıştırdı?

Shannon Dowling: Aslında bu fikre bir ebeveyn olarak geldim. Ortanca çocuğum disleksili bir öğrenci ve 1. veya 2. sınıftayken, hareket halindeyken daha iyi öğrenebileceğini fark ettim. Ona sallanan bir tabure verdim ve onu kullandığında kelimeleri heceliyordu. Tipik bir sandalyede otururken yapamıyordu. Yani tam orada, benim için fiziksel alan ve mobilyalar ile öğrencilerin nasıl öğrendiği arasında bir bağlantı oluşturdu.

Ayrıca Virginia Commonwealth Üniversitesi’nde 12 yıl kadar öğretmenlik yaptım ve öğrencilerime ve sınıfa getirdikleri farklı hikayelere dikkat ettim.

US News & World Report tarafından sıralanan ilk 50 kurumun stratejik planlarına baktığımda, her birinin çeşitliliği artırmak istediğini söylediğini gördüm. Ama hepsi çok özel parçalardan bahsetti.

Örneğin, renk fakültesini artırmak ve elde tutmak, renkli öğrencileri artırmak ve elde tutmak, DEI eğitimi yapmak istediler. Tüm bu hedefler inanılmaz derecede değerlidir, ancak hiçbir kolej kampüsün kendisinin nasıl öğrenci alacağından ve tutacağından bahsetmedi.

Oyun kitabınızı oluştururken 200’den fazla öğrenciden girdi aldınız. Onlarla nasıl etkileşim kurdunuz ve geri bildirimlerini nasıl topladınız?

Bir mimar olarak, öğrencilerin mekanları kendilerinin nasıl tasarlayacağını anlamak istedim ve öğrencilerle bulundukları yerde buluşmanın büyük bir savunucusuyum. Onlara pek çok farklı yoldan ulaşmanız gerekir çünkü aynı şekilde tekrar tekrar aynı sesleri ve gerçekten homojen bir sohbeti verirsiniz. Bazı öğrenciler bir anket formu doldururken daha iyi hissederler, bazı öğrenciler ise sizinle yüz yüze konuşmak ister. Mümkün olduğu kadar çok sesi dahil etmek için çok geniş bir ağ oluşturmak istiyorsunuz.

Bir kolej sıfırdan bir şeyler tasarlama yeteneğine sahipse, nereden başlamalarını önerirsiniz?

Bu büyük bir soru! Yepyeni bir kolej binası tasarlayabilseydim, çok kapsayıcı olurdu ve silolar halinde bir disiplin tesisi değil, herkesin öğrenmek ve meşgul olmak için geldiği bir alan olurdu.

Ancak üniversiteler, bence, zaten sahip oldukları alanları eşit ve adil hale getirmek için çalışmadan, genellikle yeni binalar inşa etmeyi ihmal ediyor. Sonunda gördüğünüz şey, mühendislik, işletme ve tıp gibi daha iyi kaynaklara sahip disiplinlerin parlak, parlak yeni binalara kavuşmasıdır.

Sonra beşeri bilimlere ya da sosyal bilimlere gidersiniz ve onlar eski elden düşme alanlardadır.

Bu öğrenciler katılmak için aynı bedeli ödüyorlar. Öyleyse, diğer öğrenciler havalı ve yenilenmiş bir binada öğrenirken, “Bir odaya tıkıştırılmış 40 eski sıranın olduğu bu eski binadasınız” dediğinizde öğrencilere ne söylüyorsunuz? Görünüşe göre bir grubun üzerinde çalıştığı şey diğerinden daha az değerli.

Çoğu kampüsün en az bir eskimiş alanı vardır ve kurumların tümü, yeni DEI ve kampüs politikalarını uygulamak için çeşitli araçlara sahiptir. Başucu kitabınız, kaynaklardaki bu aralığı kabul ederken güncellemelerin nasıl yapılmasını öneriyor?

Tabii ki, farklı kurumların farklı öğrenci organları vardır. Herkesin farklı kaynakları vardır. Bana bulundukları yerden başlayabilmeleri ve kendilerini diğer kurumlarla kıyaslamamaları gerekiyormuş gibi geldi.

Bahsettiğim şeyler küçük, basit değişiklikler. Kolejlerin bu gerçekten çok küçük değişiklikleri yapabileceklerini ve bunun öğrenciler için bir anlam ifade edeceğini bilmelerini istiyorum çünkü bana öyle söylediler. En büyük sorun, öğrencilere çevreleri üzerinde seçim ve yetki vermektir.

Böyle bir değişikliğin bir örneği nedir?

Örneğin, bir odadaki sandalyeler. Mevcut her bir sandalye, kolları ile aynı boyuttaysa, farklı vücut ölçülerine sahip kişiler onu kullanamayabilir. Ya da tüm sandalyelerin kolsuz olması, fiziksel hareket sorunu olan birini zor durumda bırakabilir çünkü kendilerini yukarı itmek ve dengelemek için bir sandalye koluna ihtiyaç duyarlar. Farklı sandalyelerden oluşan bir seçim kadar basit bir şey sunarak, birisi bir odaya girdiğinde, konaklama yeri istemek zorunda kalmadan kendilerine uyan sandalyeyi bulabilirler.